Voor dit soort onderzoek gebruiken we de methode van visuele fixatie.
Deze methode is origineel ontworpen voor baby's. Het doel is te achterhalen of baby's onderscheid kunnen maken tussen verschillende stimuli (bijvoorbeeld: plaatjes van gezichten, stemmen, geluidjes etc). Daarvoor meten we de aandacht die baby's aan de verschillende stimuli besteden. Deze methode is onlangs (wat gemodificeerd) succesvol toegepast op honden [1,2,3].
De opstelling bestaat uit speelgoed (aandachtstrekker), geluidsprekers en een camera (zie plaatje).
Hond en verzorger (baasje of hondenpension medewerker) lopen de testruimte in. Zodra de hond rustig zit laten wij hem/ haar via de geluisprekers een woord of woordenreeks horen. Via de camera meten we hoe lang de hond naar het speelgoed (dat in de buurt van de geluisprekers staat) blijft kijken. Dit herhalen we totdat de hond interesse verliest (hond begint regelmatig weg te kijken). Dan laten we een nieuw woord of woordenreeks horen. Blijft de hond nu langer naar het speelgoed kijken dan kan men concluderen dat de hond de verandering opgemerkt heeft en dus de twee woorden of woordenreeksen van elkaar kan onderscheiden.
[1] Adachi, I., Kuwahata, H., Fujita, K., (2007). Dogs recall their owner's face upon hearing the owner's voice. Animal Cognition, 10, 1, 17-21
[2] Faragó, T., Pongrácz, P., Miklósi, Á., Huber, L., Virányi, Z., & Range, F. (2010). Dogs' Expectation about Signalers' Body Size by Virtue of Their Growls. PLoS ONE 5(12)
[3] West, R.E., Young, R.J., (2002). Do domestic dogs show any evidence of being able to count? AnimalCognition Vol. 5, 3,183-186.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten